HOŞÇAKAL SEVGİLİM HOŞÇAKAL

matem yüzünü öne eðdi kadýn
imkansýz olduðunu biliyordu kavuþmamýzýn
saatlerce bakýyordu gözlerime konuþmadan
aktýðýný gördüm yaðmur taneciði yaþlarýn

son bir cümleydi kurduðu dudaðýnda
titreye titreye affet beni diyordu aslýnda
ruhu azap çekerdi hissediyorum onu ruhumda
ve gitti bilinmeze ayak sesini duyuyordum uzaklaþtýkça

bu bir rüya olacaktý gözlerimi açtýðýmda
bulacak uyanacaktým tekrar yanýnda
birden çimdik attým eti’mi koparýr’casýna
o yoktu göz bebeklerim dehþeti andýrýr’casýna

ve bir þiire döktüm satýrlarý yüreðimi
daðlar’casýna her mýsrasý býçak ucu gibi
dokunurdu oyup kanatýr’casýna yüreðimi

aðlýyorum musmutlu o saadetli günlere
geçip giden umutlu o hayali geleceðe
yalnýz senle mutlu umutlu biriydim gönlümce
anlýyorum verecekler seni o izlerini bulamayacaðým yere

ne kadar uzak olsan’da ayrý kalsan’da bilsen seni
bu yürek attýkça haykýracak sana olan sevgisini
hoþçakal sevgilim hoþçakal
deðiþmem binlerce güzel için neyi ruhumu esir alan gözlerini

benden ayýran beni senden
þimdi ne halde’yiz ikimiz bilsen
gönlümüz ateþten sanki kor
hem seni yakar hem beni ikimizi birden

göze’mi geldik kopup ayrýldýk candan
ayrý yollara düþtük ayný daldan
ayný daldan düþtük nasýl daðýldýk
aramýzda mesafe yüz yýllýk zaman

Hasan Cihan Þentürk


Sosyal Medyada Paylaşın: