Yüreðim ve ellerim tutuþtu çýrýlçýplak bir ezgide ellerim ki, kaný çekilmiþ üþümüþlüðün atlasýnda serili dünya rýhtýmýnda ýslak bulutlar yaðarken kirpiklerime rüzgar saçlarýma kokun düþüyor
sustum çocuk... derin kesiklerin göbek baðýnda
manzarasý bozuk, yarým sözcüklerin sesinde umutlarým can çekiþiyor vurmasýnlar göðümün akþamýna çocuk sevdaya kilit vurmasýnlar yüreðim ki, sancýlý zaman külünden geçiyor göðsümde özlemin oklarý bu ilk çaresizliðim.. yüzüm düþüyor yoksun’luðuna
özledim...
~°~ ~°~ ~°~
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrimkaya~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.