MENÃœLER
Anasayfa
Åžiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
Anam Öldüğüne İnanamıyorum
saf şiir
Anam Öldüğüne İnanamıyorum
Sonbaharda savrulan her yaprakta,
Kabrine koyar gibi yandým bak da!
Kabul etmesem de ben kalbim þokta
Sallandýkça yaralar oturakta…
Deniz dalgasý gelir gider vurur,
Dalýnda son yeþilim yaprak kurur,
Resmin karþýmda canlý gibi durur,
Alýp versem susturur her solukta!
Yaþýyorken ölüme hazýr kim var?
Dünyanýn dert yükü çok, acýsý kâr...
Boynum büken sevginle gel yine sar,
Özlemin ilk gün gibi hep dorukta…
Bundan böyle kaçtý da tren, muradým
Enerjim tükendi de ben kubatým
O gün seninle öldü þen suratým,
Morg da seni görünce son durakta…
Yok hayatýmýn baþý sonu belli
Anýlarýn yaþatan tek teselli
Sensiz hayata küstüm ben temelli
Çýkmýyor anam diyen söz dudakta…
Ecel gelmeden kabul ölünmüyor,
Ruh tenle yaþadýkça bölünmüyor
Analar yar olmazsa gülünmüyor
Dayanma gücü ver ya Rab kullukta…
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
Lâ Tahzen!
Gün Gelir Devran Döner De
Regaip Kandili
Kalpler Ancak Allah’ı Anmakla Huzur Bulur
Ne Anlatsam Boş
Yalan Söylemek Adamı Dinden Çıkarır
Yollar Göründü
Anne Sevgisi
Son Pişmanlık Fayda Etmez
Bakara 154- Şehitler Ölmez