GÖRÜŞ GÜNÜ
Koðuþ nemli efkâr duman gün uzun,
Üst ranzada göz sararmýþ tavanda…
Hüzün demli dertler umman can mahzun,
Gün maziyi almýþ döver havanda…
El mektubu almýþ okur dizinde,
Yýllar oldu bir gelen yok izinde,
Bir baþýna kulaç atar gizinde,
Gam serili yürek denen divanda…
Görüþ günü hasret kaldý vefaya,
Konuk evi gönül bin bir cefaya,
Ertelenir umut baþka defaya,
Hicran sardý hal kalmadý civanda…
Batmýþ gemi kaptanýdýr voltada,
Çýrpýnýþý boþ bir balýk oltada,
Yanýk Barak havasýdýr maltada,
Bal yerine hava bulmuþ kovanda…
Cantekin der; para girmez cüzdana,
Muhtaç bir can karavana vicdana,
Bir yel esmiþ almýþ atmýþ zindana,
Özlem duyar köy evine savana…
Adýyaman cezaevinde koðuþ arkadaþým, Osman, 19 yaþýnda babasýz ve kimsesiz bir köylü çocuðuydu. Türkçe bilmiyordu. Köy muhtarý tek çocuk olan Osman’ýn tarlalarýna el koymak için yalancý tanýklarýn ve sahtekâr tercümanýn marifetiyle iþlemediði bir cinayetten 24 yýl ceza almasýný saðlamýþtý… Topraklarýna el konmuþtu.
1975
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.