Anne
Sanki yüce daðlar sýrtýma bindi,
Altýnda kaldým da ezildim anne.
Gökyüzü karardý, þimþekler çaktý,
Bir köþeye sindim, büzüldüm anne.
Hayat suratýma vurdu tokadý,
Kalmadý dizimin bitti tâkadý.
Sevincin, huzurun ben de yok adý,
Çile defterine yazýldým anne.
Gençliðimi yýllar aldý, götürdü,
Gülüþümü dertler çaldý, bitirdi.
Yollar beni yine baþa getirdi,
Bir meçhul âleme süzüldüm anne.
Diyordun ki: “sular akar arkýna”
Hayat çetin, þimdi vardým farkýna,
Kapýldým feleðin ben de çarkýna,
Âlemin dilinde saz oldum anne.
Nerde o erkeklik, o haykýrýþlar,
Kepaze halimi þeytan alkýþlar.
Çökük omuz, silik ürkek bakýþlar,
Daha zemheride çözüldüm anne.
Bir yaprak dökümü, mevsim sonbahar,
Ardýndan boran var, tipi var, kar var.
Gölgem hançer vurur, nefesim boðar,
Þansýma darýldým, bozuldum anne.
Ayrýlýk kokusu var, bak, havada.
Neden kuþlar uçar, kalmaz yuvada?
Alnýn seccadede, dilin duada,
Peþimden aðlarken üzüldüm anne.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.