BİZDE YİĞİTLER BİTMEZ

Ard arda düþen tetikler
Namluyu terk eden mermiler
Sýðýndýlar bulut göðsüne
Bir menekþe gibi kuruyup düþtü
Kan yataðýnda uzanýp boylu boyunca
Ay inmiþti sanki alnýna
Yüzünde duran onurlu bir bakýþ
Ve gözlerinde sönen yýldýz ýþýltýsý
Vur ulan itin dölü
Bizde denizler bitmez

Kuþkularla bezenmiþ bir hayat
Endiþe içinde kesik kesik uykular
Ve derinlerde doðurgan sancýlar
Gün gelir dirilir yine umutlarýmýz
Gökyüzünde birleþir ellerimiz
Sesimiz yankýlanýr felç geçirmiþ sokaklarda
Dil kurtulunca tutsaklýktan
Gecenin ecelsiz ölümleri bitecek
Kudur ulan itin dölü
Bizde ahmet ler bitmez

Türküler yükselince çocuklarýn sesinde
Söyleyecek sözümüz olur elbet
Þafaðýn intihar aný geldiðinde
Vuruþan yürekleri selamlayacak güneþ
Bakýþlarý demir eritir elleri hünerli
Korkusuz, genç þiir gibi yükselecek
Bitsin diye bu sömürü, bu aþaðýlýk tezgah
Baþkaldýrmayý öðreten çocuklar doðacak
Geber ulan itin dölü
Bizde yýlmaz lar bitmez

Bir gün kafes kapýlarý kýrýlacak
Gün doðacak yiðitlerin gözlerine
Utanacak boþa yýrtýlan takvim yapraklarý
Ve o devrim gülüþü aþacak dudaklarýna
Delikanlý bir türkü çýldýracak sazýnda
Baharlar yaðacak soðuk kýþlarýn üstüne
Titreyecek yollar ayak sesinden
Puþtlar korku bataðýnda boðulacak
Defol git ulan itin dölü
Bizde yiðitler bitmez

BEÞÝR ÇÝTAK
Sosyal Medyada Paylaşın: