Vurdumduymaz bir hayatýn her daim tasalý bir bekçisiydim ben. Geceyle gündüzün vuslatýdýr þafak, Güneþ ýþýklarý teðet geçer yüreðimi tan vakti. Ben yine tasalý,ben yine kaygýlý, Ben yine ýslak pencere camý önünde,geleceðe önyargýlý... Ama doðacaksa güneþ ve çark edecekse talih uçurumun eþiðinden, Gözleri her gün yeniden açmaya deðer deðil midir? Katran karasý fikirler gidecekse eðer, Bunun sonu güneþli bir bahar sabahýna uyanmak deðil midir? Zehir zemberek günler bile sel gibi akýp geçiyorsa, Bu yolun son duraðý mavi bir ýrmak kenarý deðil midir? Umut deðil midir insaný yaþama sevincine gark eden, Ve emek deðil midir yürekteki sevgiyi var eden?!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Akasyasu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.