DOSTUM VAR DEMEZ
Uzak düþtü gönül, unuttu hepten
Sýlada garibim, dostum var demez
Görmeyince gözler vazgeçti yekten
O zalim dilleri yine yar demez
Üzer caný arsýz, arsýz gülüþü
Salýnarak seker ceylan yürüþü
Yüz güzel içinde belli duruþu
Sýrlar ile dolsa bir tek sýr demez
Gitmeye piþmaným gözümde tüter
Gönlüm sýyrýk amma önümde biter
Suçlu olsa bile bülbül tek öter
Derdinden aðlarým aman dur demez
Sonumuz baþýndan sanki belliydi
Gördüðüm son vakit kýrktý, elliydi
Gençlik elden gitmiþ sefil halliydi
Anlar hallerimi boþa yor demez
Ak saçlar dolunca baþlarýmýza
Kýrlar akýn etmiþ kaþlarýmýza
Sýzýlar tünedi yaþlarýmýza
Bundan gayri kollarýný sar demez
Yoruldu yüreðim gülmez, eðlenmez
Suskun olmuþ niçin dinmez, söylenmez
Dertler yýðýn yýðýn ele paylanmaz
Ferhat olsam bile daðý yar demez
Vakit daraldýkça cümle can gider
Emircan göz solar olurum heder
Ömrümü, gönlümü basar bir keder
O zalim ne can der, ne de çor demez
11.9.2023 Emir ÞIKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.