BİZ (Şairlere armağan)

Bir vefa görmedik, dost ile eþten,
Bu yüzden periþan, halimiz bizim.
Yandýk çekinmedik, közden ateþten,
Þimdi çamur olmuþ, külümüz bizim.

Konuþmadýk, kýsýk kaldý sesimiz,
Ýçimizde kaldý, her hevesimiz,
Her sabah daraldý, can kafesimiz,
Sinemize gitti, elimiz bizim.

Yutkunduk çaresiz, yalnýz kalmýþtýk,
Dostluk ummanýna, kimle dalmýþtýk,
Sonunda onlardan, derste almýþtýk,
Kýrk yerden kýrýlmýþ, kolumuz bizim.

Yüzümüz gülmedi, kederden yastan,
Nice darbe yedik, gardaþtan dosttan,
Gayrý yüreðimiz, oldu kabristan,
Ölülerle dolu, solumuz bizim.

Yüzümüze gülüp, pusu kurdular,
Her fýrsatta, bizi ansýz vurdular,
Baðban olup, dalmýzý kýrdýlar,
Sözde dikenliymiþ, gülümüz bizim.

Boztepe düçarýz, gam ile derde,
Ölüp gideceðiz, biz bir seferde,
Kimse el sürmesin, býrakýn yerde,
Dokunmayýn! Kalsýn ölümüz bizim...

Sosyal Medyada Paylaşın: