Aklýna geldikçe delirten hatýralar Kalbine açtýðý yara acý verir Dilin kurak Öðütçün bunak Savurur estikçe Latin dansý ritmiyle kumlarý deþeleyen …/Ömüre baðlanan umutlar erir Buna þaþan akýl delirir!
Yayýkta sallanýrken köpüðün yaða bezenirken deðiþimine sabýrsýz Hani “sütüme ne oldu?” diyen þükürsüz çocuktun Karanlýða bulanmýþ aðlayýþýnda kaymaðý durmadan yeren!
…/Körlenmiþ ön yargý bir kere, Bakýnca karanlýk mahzenlere girip bakar durursun duvarlarýndan Gülünü soldurup dikenlerini döküp de acýyla kaçarken nazarlardan! “Kime faydasý var ki kaymak ürettiysen!” der esersin
Dur soluklan cahil eserini okutturuyorsan eðer At! Ýlk önce gözlerindeki fere bak Aklýna geldikçe delirten hatýralar dönüþürken hýçkýrýklara Dökülsün aðýtlarýn kuruttuðun topraklara Ki, Heykelin ruhu yokmuþ meðer Diyeceksin çýraklarýna!
Aklýna geldikçe delirten hatýralar Baþkasýna model haritalar “Dur” diyecek olur “Ben ettim sen etme!” “Yolun sonu uçurum gitme!” Dersin de, …/Ýsyaný öðretmiþsin öðütlerde Aklýn kýsa ya boy yarýþtýrýrsýn söðütlerle!
Gidersin kendinden nasýl da emin Peygamberden baþka var mý emin söylesene “Ben” der “Bilirim sana ne!” Ey cahil peygamber bile “Ben” dememiþ, Katmamýþ benden bir tek harf hadisine!
Akacak kan damarda durur mu? Hiç kurt geceleri boþa ulur mu? O uçurum nar olmuþ cehennem alevi Tövbe et sönmeden feneri …/Korkunun ecele faydasý yokmuþ meðer Diyeceksin çýraklarýna!
Aklýna geldikçe delirten hatýralar Görüyorum kabirlere kefensiz yatýrýrlar "Yoksa þehit mi oldum" der sevinerek Kan arar durursun teninde gezinerek …/"Þaþýrdým kaldým yok iþte bir tek kan lekesi!” “Nerede?” Der, “Þehitlik hissettiren efesi?” "Kahramansýn diyorlar iþitiyorum sesleri" "Kadehler kalkýyor kutluyorlar zaferini” Toprak atýyorlar üzerine habire!
Dikilen heykelini bir zaman sonra Pislerken derler “Bu da kimmiþ soyka” "Senden sonrada heykelin eceli tatmýþ" "Topraðýn üstüne yan yatmýþ" "Sende iman mý vardý ki, olsun þehitlik ruhu" "Dünya der durup ta týnmazdýn, terk etmedin o þer huyunu" "Hanlar saraylar altýnlar yýðdýn" "Yemeden terk ettin sattýðýn etin budunu"
Aklýna geldikçe delirten hatýralar Anlatmakla bitmez bu satýrlar Lakin topraða karýþýnca ten Dövünürken keþke der can …/Çölün ateþiyle yanar kavrulur Okundukça Amel, "Ben" savrulur!
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.