Pıt Pıt Pıt

Pýt pýt pýt…
Hani böyle giriyorsun ya kapýdan içeri,
Hani o gözlerin deðiyor ya gözlerime,
Solan ve solmak üzere olan her þey titreyip kendine geliyor; diriliþe sarýlýyor.
Pýt pýt pýt…
Hani böyle adýmlýyorsun ya gönül bahçemin içinde,
Dörtlü duvarlar yýkýlýyor,
Bir ada oluyorum denizle çevrili,
Üzerimde seni, dört yanýmda rengini, seninle ilgilileri, seninle ilgilenecekleri yaþatýyorum.
Pýt pýt pýt…
Hani böyle gelirken kýsýyorsun ya gözlerini,
Hani gülerken yüzünde bir çukur bambaþka bir dünyanýn yuvarlaðýný çiziyor ya hayallerime,
Bin güneþli filiz baþ veriyor karanlýklarda ve labirentler çýkýþlarý gizleyemiyor.

Gözlerin gözlerime umut serpiþtirdiðinde o ilk bakýþýnda,
Anlamýþtým adýnýn anlamýnda kanat çýrpmanýn paha biçilmez olduðunu.
Gidemezsin ki sen. Gök terk edebilir mi kanatlarýna hayat baðladýðýný?

Þimdi sen, her gün geçtiðimiz yollardan
Her gün yaþadýðýmýz mucizeli dakikalardan uzaða gidiyorsun.
Sevgilim! Senin olduðun hayatta her þey göreceli!
Sen her gün daha da büyüyorsun göðüs kafesimde.
Nereye gidersen git, büyüdükçe daha yakýn oluyorsun…

Selim Akgün





Sosyal Medyada Paylaşın: