Çocukken, okulda bir kýz severdim,
Saçlarý siyahtý, teni sarýydý.
Gördüðüm ilk anda kalbimi verdim,
Çocukluk aþkýmdý, aklým yarýydý.
Bu gece zihnimde canlandý yadý,
Halen aklýmdadýr, mesrurdu adý,
Sevip sevilmekte, yoktu muradý,
Kendisi çiçekti; ruhum arýydý.
Vermezdi; versede tutmazdý sözü,
Deryadan derindi, her iki gözü,
Pek hoþtu gülüþü, güzeldi yüzü,
Güzelliði onun, büyük kârýydý.
Fazla konuþmazdý, hayli sessizdi,
‘Seviyorum’ dedi, ama hissizdi,
Helal süt emmiþti, ve tertemizdi,
Bardýz yaylasýnýn, yaðan karýydý.
Üç yýl önce sordum, arkadaþlardan,
Dedim: Haber var mý, o eski yardan?
Dediler: Evlenmiþ! Duyduk kýzlardan.
Artýk baþkasýnýn nazlý yarýydý.
Yýllar gelip geçmiþ, küflenmiþ dünler,
Hatýrlarým, kalbim acýyla inler.
Bugün anladým ki, o rezil günler,
Ömrümün en güzel zamanlarýydý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.