UYAN YÜREĞİM
Bu aþkýn hüsraný boyumu aþtý
Dilim sustu artýk kalbimse taþtý
Gönlüme dermansýz bir dert yazýldý
Ölüm uykusundan uyan yüreðim
Acýlarým benim yoldaþým olur
Geceler yegâne sýrdaþým olur
Karanlýk sokaklar arkadaþ olur
Ölüm uykusundan uyan yüreðim
Kaç baharda çiçeklendim kurudum
Sam yelinde düþtüm yere savruldum
Yâr elinde ateþlerde kavruldum
Ölüm uykusundan uyan yüreðim
Güvenme tutunduðun dal kýrýlýr
Adým atsan çöker yerler yarýlýr
Yâr diye sarýldýðýn bir gün darýlýr
Ölüm uykusundan uyan yüreðim
Daðlar kadar efkar birikti serde
Ýnan kalmayacak bu ahým yerde
Vurulursun elbet günün birinde
Ölüm uykusundan uyan yüreðim
Pamuklara sarýp yârim bilmiþim
El üstünde tutup gönül vermiþim
Ömrümü yoluna kilim etmiþim
Ölüm uykusundan uyan yüreðim
Bak yine kaldým kendimle baþ baþa
Vurulmam bir daha bir kara kaþa
Deðmezsin inan ki döktüðüm yaþa
Ölüm uykusundan uyan yüreðim
Siyahýma karýþtýrma beyazý
Yalnýzlýk belli ki alnýmda yazý
Ýçinde bitmeyecek bu büyük sýzý
Ölüm uykusundan uyan yüreðim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.