EYLÜL GELİNCE

Eylül gelince eylül.
Herkes bir hoþ oluyor.
Hazanda açan her gül.
Ay demeden soluyor.

Güz gülleri narindir.
Yel sert esince üþür.
Hüzünlü ve zariftir
Yaþ katreye dönüþür.

Bülbül dilini yutmuþ.
Bahçe olmuþ tarumar.
Sýðýrcýk tempo tutmuþ.
Hüdhüd çekmiþ fermuar.

Güneþ yönün deðiþmiþ.
Uzaklaþýr dünyadan.
Yürekler dertten þiþmiþ.
Göz ayrýlmaz hülyadan.

Salkýmlar seyrekleþir.
Ýncirler ballanýyor.
Ayvalar gevrekleþir.
Nar dalda sallanýyor.

Yuvalar daðýlýnca.
Rüzgar cana dokunur.
Yapraklar savrulunca.
Aþka sela okunur.

Tatlýdýr gülen ayva.
Aðlayan nar isyanda.
Bu dava baþka dava.
Ýnsanoðlu n’isyanda.

Hayatýný yakanlar.
Piþmanlýkla kavrulur.
Etrafa boþ bakanlar.
Hafif yelle savrulur.

Yürekler bahar ise.
Aþkýn yok ilki-sonu.
Yaþanýlan mevsimsiz.
Sadakat eni-konu.

Neden savrulur insan?
Takvim hazan deyince.
Aðaçlar etmez isyan
Yaprak yere deðince.

Yenilenir ruh-beden.
O zaman hüzün neden?
Bir yýl dört mevsim madem.
Taþýsýn uður-kadem.


Emine Balý Oðuz
Sosyal Medyada Paylaşın: