Biliyorum duramam yazarým kalemimde, Yaþamam tövbe Hakka duracaðým sözümde, Piþmiþim tuðlasýnda ekmek gibi, aþ gibi, Sevdalardan uzakta yaþarým ben özümde.
Allah için yaþarým, yazarým kullar için, Erilecek takvaya varýlan yollar için, Allaha dua ile uzanan kollar için, Þu yabancý nefsimi, eritecem közümde.
Merhameti ararým ben o yüce Sultan’da, Rahmetiyle karþýlar dilerim ol Rahman da, Korkarým ol nefisten kurulacak divanda, Korkutma sen Allah’ým, kalmadý ki yüzüm de.
Ey Allah’ým huzura nasýl varýrým bilmem, Senin korkunla Ya Rab sararmýþým, hiç gülmem, Aksýn gözümden yaþlar yunayým on’la silmem, Derman kalmadý bende yokuþumda düzümde.
Ýdrisoðlu ne Yunus, ne Veysel olamazsýn, Ýnersin çýkarsýn da kararda kalamazsýn, Gönüllere çaðlayan sel gibi dolamazsýn, Kur’an senin yolundur, kalmalýsýn izinde.
17.Eylül.2008 14.35
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.