Merhaba tanýþtýrayým Bendeniz her nefyetme þiire mezarým Hülyaya dalmadýðýmda, veyahut ona kaçmak zorunda kalmadýðýmda Bitmeyen bir öfke ve bitmeyen bir mutsuzluðun ifadesi olarak yaþarým.
Kelime seçimimin kusuruna bakýn, zira Yaþamak beni hep teðet geçer ben “var kalýrým “ Bir kere zaten var “olmuþum” bir daha beceremem diye Mümkün mertebe eldekini korumaya çalýþýrým
Seyirciler arasýndan bir soru -Peki bu hayat daha ne kadar böyle sürer? Cevabým ise basit: Salý akþamlarý hayat hakkýnda düþünmem. Zaten bana soru sormak için yaklaþacak kadar delirmiþ bir insan yoktur
Ama bazen gerçekten düþünüyorum Ne kadar daha devam eder bu serbest düþüþ diye Sonra yine basit bir cevap veriyorum: Salý akþamlarý þiirlere manalý sonlar yazmam ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevrasteni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.