SESSİZ HIÇKIRIK

Yaðmurlu ýslak kaldýrýmlara vuruyorum kendimi
Ay ýþýðý karanlýk bir semada
Serpmiþ yüzüne tüm aydýnlýðýný
Gökyüzünde kimsesizmiþ
O da benim gibi ezilmiþ üzülmüþ !
Odamda kimsesiz, odamda sessiz
Kaderimize terkedilmiþ
Þimdi þu iki yüzlü dünyada
Bir ben, Eylül hüznüne kapýlmýþ
Bir de insan hýçkýrýklarý

Bir umutsuzluk duraðýndayým
Bitsin istiyorum ayrýlýk
Aðlýyorum
Sessiz ve sensiz
Susmuþ bütün þarkýlarým
Kalemim, kaðýtlarým susmuþ
Çiçeklerin saksýlarýnda uyumuþ
Menekþelerin, portakal çiçeðin
Kýrmýzý gülün
Dövünüp duran Züleyha’nýn
Yusuf aþkýyle perperiþan
Karanlýk ve acý sularýn tanýklýðýnda

Aðlýyorum sessizce
Tuz gölünü gözlerime yüklediðimce
Süzülür yanaklarýmdan
Bir derin derince
Nasýl isterdim Sonbahar’la
Geliþini bir yaðmurla
Sonra seni gülüþünü
Yüzümdeki mutluluðunla
Herkese anlatabilmeyi özgürlüðünü

Bir gizini daha anlamýþtým senin
Ýnsanýn insana ettiði zulüm
Ve bu hüzünlerde kalýþýný sessizce
Ardýndan onulmaz yaralar açýp
Buydu iþte
Duvarlar ardýndan
Kucaklayan bizi
Sensiz kalýp incinince
O öylesine dayanýlmaz ki
Verdiðin hasretin rengi
Veda edip yaþama
Alýp baþýný gitmiþti
Soluksuz düþüp ansýzýn
Gidecekti, gitmiþti uzaklara

Gel artýk
Çatlak dudaklarýmla her gün
Çaresizliðimi haykýrýyorum
Sana ulaþtýrýyorum tüm mektuplarýmý
Gümüþ kanatlý kuþlarla
Her nefes alýþta bir daha çekiyorum
Acýlarýmý içime
Sen uzak bir þarkýsýn orada
Ben yürek çarpýntýsýnda kalan
Akþamlar bende ölür
Bende ölür, hasret þarkýlarý

Günay Koçak

4. / 9. / 2023

Sosyal Medyada Paylaşın: