YAPMA KIZIM

Sen benim, gönül kuþumsun, yavrum!
Kanat açýp uçmadan!
Kalbindeki kervan konup göçmeden!
Yanýyor baðrým, bir tas içmeden!
Ýsteðim, ölmeden!
Elinden bir damla su içmek!
El deðil, beni yýkan!
Senin tavrýn bana sanki batan bir diken!
Tavrýndan oldum, hayattan býkan!

Esiyor baþýma, hýrçýn fýrtýnalar!
Dünyanýn derdini vurdum sýrtýna!
Küsmüþsun bana!
Üzülüyorum,bu kara bahtýma!
Senin her olumsuz tavrýna!
Etraftan söylenen sözler...
Yapýlan eleþtiriler...
Bir býçak gibi saplanýyor baðrýma!

Hâlin hal deðil kýzým!
Ýçin öfke dolmuþ!
Sözlerin acý olmuþ!
Zehir gibi akar!
Bu öfke, bu hiddet niye yavrum?
O, nefret dolu bakýþlarýn neden kýzým?
Ýçimi acýtýr!
Yüreðimi kanatýr kýzým!
Çaresiz oturur, hýrsýndan aðlarým...
Kýrýk kanadýmla, gözlerimi silerim!
Senin bu tavrýna isyan ederim!
Ben bu halimle nereye giderim?
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: