terasta oturuyorum masamda sert bir kahve karanlýðýn huzur veren çýðlýðýnda mavi ay seyrediyorum bir yaprak süzülüyor kucaðýma irkiliyorum... aklým karýþýyor aklým kalbim hüzzam makamýnda medusa’nýn saçlarý gibi sarmýþsýn bütün bedenimi boðuluyorum mevsimler kayboluyor içimde kasýmda doðmak dileðiyle hazana teslim oluyorum....
sen farkýnda deðilsin.. ben her eylül ölüyorum....
Sosyal Medyada Paylaşın:
wolfs son Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.