SEN ŞİİR SANIRSIN

Dertlerimi yükleyip koca bir þiþeye,
Ben içimi dökerim, sen Þiir sanýrsýn.
Omzumda sevda yükü, kývrýlýp köþeye
Hüzünlere çökerim, sen Þair sanýrsýn.

Çok seven sevdiðinde, bulur olmuþ bir kulp
Güzel gören gözlerde fer olmuþ yalanlar.
Cüssesine bakmadan, ýþýðýndan korkup
Ateþ böceklerini yer olmuþ yýlanlar.

Sözüyle kitleleri ayaða kaldýran
Ýþleyen demirleri pas tutuyor artýk.
Gece kurtla bir olup kuzuya saldýran
Sabahýnda çobanla yas tutuyor artýk.

Ne garip oldu dünya, deðiþti bak her þey
Kulun Allah kuluna hiç sabrý kalmadý.
Hangisini söylesem, farketmiyor bir þey
Boþa koydum dolmadý, dolusu almadý.

Yavuz DOÐAN abime en derin saygýmla...
Sosyal Medyada Paylaşın: