Eðer bir gün çýkarsan karþýma, Örgülü saçlarýnla bir köþe baþýnda, Ben hep bu aný bekledim. Korkma, ölmeme çok var daha, Vurursa beni o kara gözlerin.
Eðer bir gün bulursam seni, Bilmediðim mekânlar çekerse beni, Ben hep bu aný bekledim. Buldurur seni bir aþk naðmesi. Karanlýklarda kaybolsa da sesin.
Eðer bir gün kavuþmalar gelirse, Bir yel alýp seni bana getirirse, Ben hep bu aný bekledim. Kapýlar aralýksa, açýksa pencere, Aþk gibi usulca gönlüme girersin.
Eðer bir gün tenin deðerse tenime, Görürsem kendimi senin gerçekliðinde, Ben hep bu aný bekledim. Dudaklarým dudaklarýný mühürlerse, Utanýrým, kapalý dursun gözlerin.
Eðer bir gün yaþarsam ruhunu, Kalýr mý dünyanýn yanmayan okyanusu? Ben hep bu aný bekledim. Düþünmüyorum aþkýmýzýn sonunu, Sevdamla bir tek sen ölümsüzleþirsin.
BAKÝ EVKARALI Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.