Ama güzel yenildim. Ne kadar fakir sevda varsa sevmeye susamýþ, Çöktü yüreðime, Tükendim ...
Oysa, Kaç günü batarken seyredip Sabahýna diktiði mumlarý söndürmesin diye rüzgara küsen, Mavi denizli, On sekizlik hayallerim vardý benim
Sahilde dalga imzalý, Hiç silinmeyen, Ve hiç bilinmeyen. Belki birazcýk yaralý...
Belki yanlýþ anlattým on sekizi mumlarýn nöbetçisi sahile. On tane sekiz mi sandý beni. Hem, Seksen yaþýnda sevmek de ne? Belki de kuramadým gün batarken haykýrdýðým aþk acýlý cümlelerimi, Belki susadým da içtim ama farkýna varmadým, Akdenizi...
Oysa, Ýnsanlara batardý canlýlara doðan güneþ Benimse, kýzan’larým vardý en çocuk olmayan cinsinden. Malum, Sadece özlemler trakyalý...
Belki bu yüzden sönmek istedi acýlý mumlar Belki bu yüzden hiç sevmedi beni kullar, Belki bu yüzden terketti fakir sevdalar Belki bu yüzden korkusuz ve umutsuzum.
Malum, Her gün batýmýnda seni arýyor Ýnce belli, Ýçi beyaz bardaklar... Malum, Peynirsiz ve çulsuzum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ayaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.