Þimdi mesafeler beni aþýyor. Kaç zaman oldu bilmem, Mutluluk bir ürkek kuþ. Ve yazmak seni, nereye kadar? Artýk hasretim sancýyor! Bir kadýn þarký söylüyor, Sonsuzluðun dehlizlerinde. Vedasý sevgililerin, Ve karanlýðýn göz yaþlarý, Bilse de döndüðünü dünyanýn, Beyhude. Hasretim sancýyor. Þakaklarýmda aðrý, Akþamdan kalma umutlar. Masamda kalem kaðýt, Öylece duruyor. Ve geceler mesaide, Ruhumda travma, Belki hepsi bu! Lakin bir el boðazýmda, Hasretim sancýyor! Halbuki imkansýz deðildi, Düþmeseydi suya hayallerim. Görsen þaþýrýrsýn; Korkularýn ayak sesleri, Bir yalnýzlýk içime nasýl sýðýyor! Oysa her yaným duvar, Dört yaným çöl. Ümidim zamandan sensizliði saðýyor, Bir sýnýrý yok karanlýðýn. Ya Rab! Acizliðimle aþkým arsýnda kalmýþým, Ve hasretim sancýyor! Özlemekler kolay deðil. An geliyor, Ömür zamana doyuyor. Hücreleri paramparça aklýn. Hiç adil deðil oysa. Apaçýk gökyüzü Ve kanadý kýrýk bir kuþ, Bir þairin gözyaþlarý, Damla damla hasretim sancýyor. Sýr kapýsý kamufle hiçliðimde Belli ki gönül onu arýyor. Kýrýk dökük hatýralarým, Yarým kalmýþlýklarým, Andýkça hasretim sancýyor!
25.10.2016 11:38 Sosyal Medyada Paylaşın:
TmR71 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.