Söndür ýþýklarý. Iþýk istemiyorum Mona, Gün ýþýðý çalýyor seni benden. Þu yukarýda yanan florasan Nasýl da sönük kalýyor gözlerinin ferinde... Gerek yok Mona anlama beni, Siliyor gözlerinin ýþýðý bütün kederimi...
Mona aþýðým, aþýðým sana Ama sen bunu da anlama...
*****
Yüzün gibi karýþýk aklým... Gözlerinin yýllanan çizgileri gibi dehlizlerim, Dudaklarýndaki yalancý tebessüm gibi kývrýmlý geçitlerim... Yollarým kendime dönen bir tür yolsuzluktur, Þimdi içimden kanatarak geçen, Seninle iniltili yokluktur Bir tek sana duyduðum þey bolluktur...
Ýlk harfisin aþkýn Ve var olma nedenlerimin sebebisin... Aklým, firari bir hayal uzaklarda kurulan, Yaþanmayan, yaþatýlmayan... Dünya da ve ahrette helalliði olmayan...
Dýþarýda kar yaðýyordu, aklým da sen yoktun... Sadece kuþlarý düþünüyordum, Üþüyecekler diye kahrýmdan, Donmuþ ayaklarýmý ýsýtmaya bile yeltenmiyordum...
Dýþarýda kar yaðýyordu Çamlarýn maðrur duruþlarý bile deðiþiyordu... Aðýr geliyordu kar ve kar etmiyordu kahroluþum...
Dýþarýda kar yaðýyordu sen aklým da bile yoktun...
*****
Bu illet gece bitecek sabret, Sabret þarap tetresi... Kalbinden nar þerbeti geçen, sabret... Kýzýlcýk suyu deðil gözlerinden akan Sana bakan gözlerimdir pýnarlarýna yansýyan. Sabret, tutacaksýn baharý dallarýndan...
*****
Bitti, o yaz gibi beyaz sevda... Geceyle gündüz eþit deðil artýk, Senle ben ayrýlalý dengeler deðiþti... Su, su gibi akmadý, Bakmadý senden sonra hiçbir göz, Aydýnlatmadý...
Þimdi sen aðla, ben yorgunum, Kuruttun nehirleri...
*****
Sana benzemeye çalýþýyordum seni tanýdýðýmda... O kadar umutluydun ki karamsar olamýyordum yanýnda, Neþene gölgem düþer diye bölemiyordum düþlerini...
Biraz daha kalsaydýn yanýmda Biliyorum ki ben, sen olurdum baþtanbaþa...
*****
Belki birgün Gelip tutarsýn ellerimden ve dersin Tiz bir ses dökülür dudaklarýndan -Gidelim buralardan Aya, marsa, venüse, kimsenin olmadýðý herhangi bir yere Sensizliði alýp baðrýmdan, seni koyarsýn boþluðunun yerine -Ben hazýrým gel tut ellerimden, al senin olsun ellerim Ben senin olmadýðýn yerlerde senden kalanlarla demlenirim Al nolur tut, istersen býrak sonra ama önce tut... Aþk budur... Aþk umuttur Aþk susuzluktur Aþk kimsesizliktir Aþk seninle olabilmek Aþk sensizken bile devam eden þeydir Aþk umuda çizilen yoldur Aþk yolsuzluktur Aþk tekil hayallerde çiftleþmek Aþk çoðul biten cümle de kendini yalýn hissetmektir... Aþk þair aðlatan vurgu Aþk ozan söyleten olgu Aþk erosun kýzý, oðlu Aþk her dil de Aþk her din de Aþk yeryüzünde Aþk bulutlarýn üstünde Aþk Ararat’ta kar Aþk Kaf Daðý’nda simurg Aþk... Aþk... Aþk... Aþk benim sana anlatamadýðým þey...
*****
Sen... Sen olsaydýn yanýmda böyle kývranmazdým Okumaya çalýþmazdým resindeki gölgemi Bir dizesi de bana olsun bu þiirin diye bakýnmazdým Bulamadýklarýma yanmazdým eminim...
Buluttan bir zemin olsaydý bu bastýðým ve topuklarýmý içine alan Kalbin kadar yumuþak baþka bir mekan aranmazdým...
*****
...ben dikip gözlerimi gökyüzüne, seni çizsem bulutlara
Bir masalýn asil kahramaný gibi ilerlerken parktaki adýmlarým, senden öte senden ileri Düþünüyorum da canýmýn içi, neden senden sonra kendime geldim ben Bankýn bir kenarýnda otururken ben, düþsen çýnarýn yaprak gibi en tepesinden sen Rüzgarla girsen koynuma, ne kalmýþsa dünden sonra bu park sabahýnda senden Deðsen tenime usulca ve ben çeksem seni yaðmurdan sonra ki toprak kokusu gibi içime Bak ne diyor deniz bekçisi martýlar Sar diyorlar bu kokuyu, al sinene sar...
*****
Ben her akþam verandaya kuracaðým soframýzý Ve bekleyeceðim, sallanan sandalyenin hafif gýcýrdayan sesiyle seni Ýnleyen naðmeler saracak ruhumuzu Ben yalnýz senin için bakacaðým yeþil yeþil Unutacaksýn dünya düzenini, uyutacaksýn kollarýnda beni... Ben büyüteceðim düþümdeki beyaz evin bahçesini... Ah sen... Ve þarap dolu mahzen de öpeceðim tetremsi dudaklarýný Beyaz evin yemyeþil bahçesinden, senin için kýrmýzý güller dereceðim Derleyip toplayýp, veranda da kurulu soframýza koyacaðým Ben bu gidiþle, bu beyaz evde senin aklýný alacaðým...
*****
Meydan saatine takýlacak zamansýz sözlerimiz Cesur bir kimlik asýlý durucak bizden geriye Biz çoktan çýldýrmýþ olacaðýz, þiir çoktan asýlmýþ Hayatýn çentiklerine atýlmýþ birer çizik þimdi Suretini yitirmiþ asýllarýmýz...
Kriz@nt€m Sosyal Medyada Paylaşın:
Kriz@nt€m Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.