Gözlerin
Unutulamamýþ, yarým zamanlarda
Saklambaç oynardý sanki bakýþlarýn
Anlaþýlmamýþ sevdalarda
Hapsolmuþ gibi isyandý süzüþlerin
Belki çok, yaðmur seyretmiþti
Belki çok, deli fýrtýna
Ama en çok baharý dilemiþti
Ummadýðý, aykýrý bir zamanda
Soðuk, bembeyaz karlarla, körelen umudu
Çöl ortasýnda kalmýþ gibi yakýcý.
Damlaya hasret, susuzluðuydu
Kum taneleri çarptý göz bebeðine
Renkleriyle, desenli bir yol oluþturdu
Önce þaþtý, sonra inanmaya çalýþtý
Hatýrlamak istemediði adýný
Kutsal defineyi, fýsýldadý
Sýrrý çözen, anahtardý
Kumlar, suya dönüþmüþtü..
Yoluna yavaþça akmaya baþladý.
Aktýkça, can buluyordu.
Kýpýr kýpýr, çoþkuya kapýldý.
Can suyun, kapaðýndan aþtý.
Yüreðine doðru süzüldü.
Süzüldü, Sihri, Söz Oldu.
Sonsuz Ýlhamý okudu.
En kutsal manayla doluydu.
Ruhuyla eseri olmuþ.
AÞK a kavuþmuþtu.
29.07.20017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiha Türkmen Çiçekoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.