Evdal

kalbimin aðzýna dayandý gece
sokak lambalarýnýn altýna sýðýnýyor terkediliþler
hangi bekleyiþ çürütebilir ki vedalarý Evdal
bak yýldýz üþümeleri kaldý avuçlarýmda

içimin ayazýnda arafta kalan sözcükler
ateþli susmalarla örtüyorum üzerini
kapý eþiðinde büyüyor þehirler
gözlerimin tuzunda konaklýyor ismin

gurbetliði avuçluyorum çorak topraklarda
göðsümü yakýyor göçebe tozlarý
usul usul cümleleri deviriyor kirpiklerin
söylesene Evdal kaç asýr sonra görmeliydim seni.
Sosyal Medyada Paylaşın: