EYLÜL'E DOĞRU

Dalýnda solan yapraklar
Tutunamýyor dallarýna bu mevsim
Eylül benim hüzün þarkým
Seni anlatýr her mýsra þiirim
Ben Eylül hüznünü ezbere bilirim
Camlara vuran Eylül yaðýþýný
Ben ezbere bilirim

Üþüyorum bende kalan akþamlarla
Gözlerin düþmüyor bahtýma çoðu zaman
Yazgýmý zorluyor giden sevgililer
Geri getirmiyor mutluluðumu
Gözlerimde Eylül... yanaðýmda seli
Bana mirasým senden
Adýmý sorma
Eylül-i hüzün diyeceðim

Adýna þiirler yazdým
Bir de Eylül dedim hüznüme
Seni yasak kýldýlar þehrine
Gittin ya ; kaç ak býraktýn saçýma
Unuttum gülmeyi
Ýçtim gül / meyi
Sesini duydum uykularým arasýnda
Uyandým, uykularým hep yarým yarým
Ülkem dedin...Ülküm dedin dayandýn
Ülkem dedim... Ülküm dedim ben yandým !
Boynumda nefes aldýrmadý
Gittiðinden beri
Bir Ýsmail býçaðý

Yürümüyor bazen ayaklarým
Sürünüyorum çöllerinde Leyla’nýn
Düþ mü gördüðüm, yoksa kabus mu
Oysa Yakup hasretini çeken Kenanda
Yusuf ise yarasýna sarar elemlerini

Ben bir Yusuf’um sensiz cehennem kuyusunda
Ben bir Yakup’um Kenan çölünde
Senin hasretinin adý yok
Þarkýlar yitti, þarkýlar bitti
Ne kaldý bilemedim geriye
Aylar yýllar Güneþe
Gecelerim karanlýklara daldý
Hüznün Eylül’ü deðilse bu
Ezgisi hüzzam, bu kýrýk plaðý
Kim çaldý, kim söyledi
Dilimdeki sensizlik þarkýlarýný
Duvarlar ardýnda gizlenmiþ
Güneþim

Günay Koçak

26. / 8. / 2023
Sosyal Medyada Paylaşın: