Bir vardý, Birileri vardý Aynaya baktýklarýnda da Epeyce kalabalýklardý
Aslýnda zeki sayýlýrlardý Kendine münhasýr hayatlarýn Þaklaban oyuncaklarý, Ama, Sokaklarda insan montajlý Ýmaj gezdirmek Fazladan kurnazlýktý, Ýnanan olmadý,
Ýki elinde iki yalan tasý taþýrken Düþürüp ikisini de kýrdýðýnda Ýçindekileri ürküten Pazarda yýlan satanlarýn Unuttuklarý çok þey vardý Anakondalar cebe sýðmadý mesela Ürkek yavrular da Þaklaban sevmedi.
Ama, Þirinlikleri oldu hep, Çay dururken, Suyu demlemeye çalýþmak gibi Reytingleri yüksek tutma sevdasý da Takdire þayandý...
Kes yapýþtýr mýsralara Hayat diyen cahiller Sevmeyi de bilmediler aslýnda Belki de bu yüzden Tatlý yanlarý severken Küfreden tuzlu yanlarý Lezzetsiz kaldý... Ne bir koltuða iki karpuz sýðdý Ne bir imaja iki insan.
Ve çaresiz bekleyiþ, Mistik felsefeye asi direniþ ’Olduðum gibi görünemem’ ’Ya göründüðüm gibi olsam’ Ama, ’Ya görünmüyorsam’ ! Kafalar da deli sorular Hiç bir zaman Akýlla cevaplanmadý.
Oysa fakir yüreklerin Kurþun kalemleri vardý Sevda zýrhlý, Kýrmaya çalýþsalar da Kýrýlmazdý... Yoksul kalemler Utanmayý her zaman bildiler...
Ve çay her zaman demli güzeldi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ayaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.