Sen ki Rahim ve Rahmansın

Kul rahmine cân düþüren beni yoktan var edenim
’Sen’, ki; kâinat amiri ’sen’, ki; Rahim ve Rahmansýn
Yolunda kurbanlýk koçum fedâ baþýmla bedenim
Hamdüsenâlar içinde dilim bir tek seni ansýn
’Sen’, ki; kâinat amiri ’sen’, ki; Rahim ve Rahmansýn


Vâv idim Elif eyledin kudretinden sûal olmaz
Köze eþ deðer yüreðim Zülcelâl der huzur bulur
Sýðýndýðým Sübhân senken, amenna belâlar bulmaz
Vedûdûmün dergâhýnda her arzûhal cevap alýr
Köze eþ deðer yüreðim Zülcelâl der huzur bulur


Ýrþâd arzû eden kulum kûn emrini bekliyorum
Seccâdemi ýslatýr hep gözlerimle, gözbebekler
Kör kuyunun dibindeyim sabýrla emekliyorum
O nûrunla aydýnlat ki; karanlýk pusuda bekler
Seccâdemi ýslatýr hep gözlerimle gözbebekler


Ýmtihâna tutulduðum virânlaþmýþ bir handayým
’Ya Rab’, senden baþkasýna gözlerimi âmâ eyle
Evc-i alâ bir sevgiyle vâvlaþtýðým o andayým
Yanmayan anlamaz beni yananlarýn hepsi böyle
’Ya Rab’, senden baþkasýna gözlerimi âmâ eyle


Vuslatý kelâm
Hatice Ayþe Hasan


Evc-i âlâ En üst derece,
Sosyal Medyada Paylaşın: