alacakaralýkta yankýlanýyor ayak seslerim kimsesiz sokaklarda süzülüyorum bir sümbül kokusu yayýlýyor senden bana tüm duyularýmla hissediyorum sessiz ve derinde býçak gibi saplanmýþ sonbahar naðmelerim ne göçmen kuþlar gibi uçup gidebilirim ne de yediveren gibi çiçek açabilirim çakýlý kaldýðým bu þehirde sensiz ne yapabilirim hangi mevsimde kaldý bilmem yetim gülüþlerim hüzzam bir þarkýyým ben hazin bir beste acýnasý bir güfteyim sensiz sessiz kimsesiz... ölümü bekleyen bir faniyim .....
Sosyal Medyada Paylaşın:
wolfs son Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.