Düþündükçe bulanýklaþan hayat, bozuyor gözlerimizi. Ýnancýmýzý yitiriyoruz, Sonsuzluða uðurlarken maðbedimizi. Bir tutam umutla beslenirken yaþamýn içinde, ya akýl oyunlarýndan ya da gönül yorgunluðundan kaybediyoruz doðrularý. Gerçeklerden uzaklaþýp, sýðýnýyoruz Zihnimizin içinde dolanan binlerce düþünceye. Bir gün mutlu olabilmek için Hayatýn geri kalanýn da fütursuzca her þeyden mahrum býrakýrken kendimizi, O bir gün kayýp gidiyorsa ellerimizden; Neye yarar sakýndýðýn, saklandýðýn hayatýn içindekiler. Kapanýyoruz ruhumuzun derinliklerine, ince bir sýzý içimizde. Ne Ah’lar ne de Vah’lar kurtarabilir bu karanlýk, kuytu ve sýð kuyunun içinde Sosyal Medyada Paylaşın:
VATAN BAYRAKTAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.