HİCRAN ZAMANI

Sevdiðim uðruna, aðlayan þahsýn;
Yeniden canlandý, sisli mezasý.
Yýllardýr içimde, susmayan ahsýn;
Bitmedi gönlümün, senli ezasý.

Anladým ki sevda, ben için puç’muþ,
Bülbül küsmüþ güle, terk etmiþ uçmuþ.
Sevmek diyorlar ya, büyük bir suçmuþ.
Sevenlerin bitmez, uzun cezasý.

Aklýma geldikçe, har oldu külüm,
Bize uzak deðil, yakýndýr ölüm.
Aþýk, Maþuk’una yapar mý zulüm;
Vicdanýn, var mýdýr buna rýzasý?

Sen gidince dünya,dar geldi bana,
Bir kabristan oldu, döndü zindana.
Ne nazlý þiirler, yazardým sana,
Eðer olmasaydý, gönül kazasý.

Herkes bu dünyada, durur kiracý,
Bu yüzden gönüller, sevgi muhtacý.
Diyordun Boztepe, hiç çekme acý,
Bak þimdi sýzlýyor, her bir azasý…

Sosyal Medyada Paylaşın: