KARANLIĞA RESMİNİ ÇİZMEK

Yokluðunu giyiyorum her gece
Yalnýzlýðýmýn çýplaklýðýný örtercesine
Sýkýyor uyuyamýyorum
Bir ses yankýlanýyor belleðimde

Geçmiþim düþlerimi yiyor
Sar beni
Sevginle, gönlünle yüreðinle sar
Sar ki, yalnýzlýðýnla üþüyorum

Günler var ki,
Uyku nedir bilmez gözlerim
Resmini karanlýða
Resmini þafak vaktine çiziyorum

Acemiliðime karþý geliyor da kalemim
Ne þairliðim iþe yarýyor
Ne Ozanlýðým sazýma yansýyor

Yani ne anlatabiliyor
Ne seslendirebiliyorum seni
Daha iþin baþnda yeniliyorum

Ve yoruluyorum..

Gözlerim uykuya ,ben sana hasret
Uyuyamýyorum

Yakma ne olurýþýklarý
Aydýnlanmasýn tan yeri
Artýk ýþýktan korkuyorum

Iþýktan desemde inanma
Deðil.. deðil ,
Yokluðunu yok etmekten korkuyorum

Çünkü ellerin ellerimde…sýcacýk…
Karanlýkta gözlerini görüyor
Dudaklarýndan öpüyorum

Geldi yine hasret nöbetleri
Sar beni, sar ki üþüyorum

Dalmýþken uykuya gözlerim
Unutmuþken üþümeyi
Bir düþle uyanýyorum
Kaþif Kani Ertürk



Sosyal Medyada Paylaşın: