Sana bir mektup yazacaðým. Ýçinde tanýdýk bir replik olmayacak. Yaðmurla pencereyi çalacaðým, El yazýmý hemen anlamayacaksýn Düþündüðün ilk þey: - Yaðmur, Sýkýcý, hiç bitmeyen... Ama... Tuhaf bir titreme hissedeceksin.. Sonbaharda rüzgarda savrulan bir yaprak gibi... Ve nedense pencereden gidemiyorsun Damlalarýn dökülmesini izliyorsun Ve neden diye düþünüyorsun Onu þimdi hatýrlýyorum...? Ve ayrýca:—Neden bu damlalar Cama ýsrarla bir þekilde vuruyor.? binlerce kez yaðdý bu defa neden farklý
Sana bir mektup yazacaðým, Ýçinde tanýdýk bir replik olmayacak... Ve dilin tutulacak, Sana yakýným çok yakýn
yaðmurun camý döven damlalarý Sana veda öpücüðümdür Hoþça kal...