Hulul

yitik bir kavmin göç tarihine niþane
Khufu’dan kalma acýlarý
beynime raptiyeliyorum
iz düþlerimle…

aðusu bal sevgili
çatýk kaþlarýndan
siyah gözlü çocuklara
süt emziriyorum…

göðsüne rahmeyle dualarýmý
artýk göðün yýrtýk karnýndan
bakýþlarýný hatmediyorum…

telmih zamanlarý tesbih edip
kundakladýðým tanrýlarý
gamzelerine iðneyle iþliyorum
h’isli bir akþamdan kalma
mistik ninniler okuyorum baþucunda

neva bir makamýn içinde
solfej acýlara banýp hislerimi
yaþanmýþ ilk aþka yakýlmýþ aðýt gibi
bir doz tenor ekliyorum dizelerime

ah benim gelgit aklým
huysuz iç sesim ve acýmtýrak dilim
yine boþboðazlýk etti kelimeler
ve karnýmý tekmeledi topraðýn ilk cemresi

öldür içimdeki göçmen çocuklarý
öldür göðsünde nutku tutulan heyecanlarýmý

ah kekre dilim
gaz odalarýna açýlan aðzým
soðuk savaþ öncesi
donmuþ miðfer gibiyim
Hitler ile Lenin arasýnda kalmýþ
gaz ile soðuk mayalýyorum
hangisi daha çok acýtýyorsa
o oluyorum…

söyleyin Amon’a…
Amunet’in sürmesini ben çektim
Odin de gelsin
Frigg’in saçlarýný tararken
Cermen bir þairi boðuyorum

baðýþlasýn beni þiir
telmih zamanlardan kalma
müntehir tarih gibiyim
sarý saçlý rüzgalara
esmer tenli çocuklar giydiriyorum
bu sýralar…

bað boðumu, gemici düðümü i mgeler
rüzgarýn aðzýna yuva yapmýþ öfkeler
kara gülle misali gönlümün limanýný dövüyor
söyleyin Adem’e günahým boynuna
Havva’nýn dudak payýnda verildi hüküm
cennet rüyada kaldý, cehennem baki…
Sosyal Medyada Paylaşın: