BİR YANLIZLIK ŞİİRİ

Akþamlar hüzün doludur ve acýmasýzdýr
Hele ki gurbetteysen ve için kanýyorsa
Özlemler kurþun gibi saplanýyorsa yüreðine
Her türkü bir tokat gibi çarpar yüzüne
Yalnýzlýðýný, kimsesizliðini yutkunursun sessizce

Uzaklara mühürlenir gözlerin
Anýlar yoklar geç saatlerde, inletir seni
Asýl yanlýzlýðý, gözyaþýný ceketin koluna sildiðinde
Omuzlarýn çaresizce çöktüðünde anlarsýn
Gecenin sabahýna bile, mutlu olamazsýn

Sokaklarýn en tenha vaktini beklersin
Gölgen bile seni terk ederde, gitme diyemezsin
Yaralý bakýþlarla bakarsýn etrafýna
Dudaklarýnda biriken sözler linç eder dilini de
Kimseye sýrrýný açamazsýn, azar azar bitersin

Sýlaya giden yolu unutursun, kaybolursun
Baharlar kayýp gider elinden, kýþlara kalýrsýn
Ne þiirler geçer içinden, yüreðini dele dele
Oturupta iki mýsrayý yan yana getiremezsin
Hayatýn roman olsa, orda bile barýnamazsýn

Yetim kalýr içinde büyüttüðün mavi çocuk
Aðarmýþ, tozlu saçlarýndan kahýr yaðar her gece
Bir parça özlem dökülür, gözlerinden avuçlarýna
Kapýnýn eþiðinde oturursun, gözün uzun bir yol keser
Kalkýp da gitmeye güç bulamazsýn

Beþir çitak
Sosyal Medyada Paylaşın: