YOKLUĞUN ECELİ VAR DUDAKLARIMDA

Sorma þimdi nerde olduðumu
Ben yaþadýðým bu günü unuttum.
Hiç bir þey kalmadý hatýrýmda anacak.
Ne yeþil, ne mavi, ne toz pembe.
Kendimden kaçtým hep bucak bucak.
Þiirlerimde kan kustum seni anlatýrken.
Melankoli gibi dizilere sarhoþ oldum.
Kapýldým bir tufana gittim ardýn sýra.
Tel tel döküldü saçlarým peþinden.
Avuçlarýmda hasretinin yangýný alev alev.
Ne acýlara düþtüm birbilbilsen.
Bazen sokaklara haykýrdým mutsuzluðumu.
Hep gözü yaþlý gezdim durmadan.
Kendi kendime þarkýlar söyler oldum.
Her gelen geçene anlattým seni
Öylesine boþ gözlerle baktýlar ki,
Anladým duyan yok beni.
Gecelerden istedim, gündüzlerden kaçýrýp,
Yýldýzlara avuç açtým gözlerini dilendim.
En aðrýlý zamanýmýn ilacýydýn sen.
Ne gecelerden bir ses geldi,
Ne gökyüzü açtý kapýsýný
Ben özlemle yolunu beklerken,
Gözlerime sürdüler acýlarýn pasýný
Sorma þimdi nerde olduðumu
Hasretinin zindanýna baðlý bileklerim,
Aklým benden gitti bu kara sevdaya.
Yokluðun eceli var dudaklarýmda.
Ne konuþtuðum anlaþýlýr, ne duyduðum ses.
Ýdama giden bu duygularýma gelde,
Son defa ver bir nefes...

Emin Barut____1984
Sosyal Medyada Paylaşın: