Kimse Kalmadı

Fýrtýnalý yaþam, bir deli dolu,
Bir huzurevi, bir yalnýzlýk, hüzün.
Ölümü beklemek var, eli kolu,
Baðlý, huzurunda gece gündüzün.

Hazince sessizlik... Kimse kalmadý.
Kimseler kalmadý Ya Rabbi, eyvah!
Sofralarýn, suyun, hayatýn tadý,
Eskisi gibi mi? ’Elhamdülillah’.

Hevesler yarýda, hayaller noksan,
Ayak gidecekti, eller tutacak.
Üç beþ kiþi aðlar, ve dua, ezan,
Bir tabut, bir mezar olup yatacak.


2010, Kadýköy


(Altýnoluk Dergisi, sayý 289)





Sosyal Medyada Paylaşın: