Düþünmek bu kadar acý verebilir mi bir insana? Veriyor iþte! Þimdi aðlamak en ucuzundan bitmiþliðin seyrinde. Alamadýðýn nefesi vermek istercesine girdabýnda yalnýzlýðýn Ne yana baksan hiçliðin sinmiþ gözlerindeki çaresizliðe.
Artýk ölmelerin vaktidir, en yoksulundan zamanýn ayazýnda Ya da ihtimaldir ki kabullenip içinde yanan ateþin yalazýnda. Düþünmek nasýl acý verirse insana, aklýn uçsuz bucaksýz otaðýnda Boðulmak, yokluðunda biriktirdiðin karanlýklarýn tam ortasýnda.
Ah düþünmek O’nu! Gönlün labirentlerinde çýkmazlarýn sonsuzluðu Kapana sýkýþmýþ fare misali amansýz acýlar içinde beklemek sonunu. Olmayacaðýný bildiðin sabahlar hayal edip doðacak güneþin hatýrýna Vurup zincirlere aklýný kalan son bir ümitle dindirmek suskunluðunu.
Yanlýþ seçimler Olmaz tercihler Dönüm noktalarýnda hayatýn makus talihsizlikler Ya da kader baðlamýnda söylenenler, söylenemeyenler. Düþünmek bu saatten sonra sadece acý veriyor, deðil mi? Yitik yýllarýn aðýrlýðý yüreðinde Ne sevmeler kaldý ne sevilmeler Ne düþler var artýk ne ümitler Hissetmek maziyi canýný yakýyor, deðil mi? Bunca insanýn sevip mutlu olduðu þu dünyada Uykuya hasret geceler Yetim kalan gözler Söylenemeyen sözler Geldikçe aklýna gücüne gidiyor, deðil mi? Sen de hakkettiðin kadarsýn. Kabul et, Bomboþ bir defterin son sayfasýnda son satýrsýn. Yaþamaya cesaret edemediklerinle Son nokta konacak ve en nihayet kapanacaksýn. Öyle deðil mi? Sosyal Medyada Paylaşın:
TmR71 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.