Kimsem olmadı

Çok aðladým geceler boyunca.
Sessiz çýðlýklarýmý duyan olmadý.
Sel olup akan þu göz yaþlarýmý.
Bir kuru mendile silecek kimsem olmadý.

Her gün ah çektim hep için için.
Feryadým figaným bilmem kimin için.
Soldu çiçeklerim bütün sevdiklerim için.
Bir yudum su dökecek kimsem olmadý.

Günahýma girdiler küçücük beden.
Ne gelen belli’dir nede giden.
Beyaz kefen taput dört tekerden.
Selamý verip cenaze_
namazýmý kýlacak kimsem olmadý.

Mezarýmý kazmýþlar derin derin.
Ýçine giremedim öyle serin serin.
Dedim nolur bir fatiha bari edin.
Oysa üstümü örtecek kimsem olmadý.

Sabahleyin güneþin ilk doðuþunda.
Ýki kiþi geldi girdi iki koluma.
Dört öküz bir’de_
buzaðý vermiþler uðruma.
Kýrmýzý kuþaðý ince_
belime baðlayacak kimsem olmadý.

Arkama baktým ara ara.
Çok içmiþ sarhoþa döndüm bir sýra.
Ne ana vardý nede bir baba.
Sen git bizde senle_
geliyoruz diyen kimsem olmadý.

Öksüz gibi doðdum büyüdüm.
Yarý aç yarý tok uykumu böldüm.
Yolun sonun’’da_
olmadý hüsraný’da buldum.
Kýz evladýsýn deyip yüzüme_
bakacak kimsem olmadý.

Ellerin içine girdim adým adým.
Ne tadým kaldý ne’de muradým.
Etrafýmda bir an yakýnlarýmý aradým.
Korkma biz yanýndayýz seninleyiz_
diyecek kimsem olmadý.
Yazan/samsunlu garip yolcu🥀

















Sosyal Medyada Paylaşın: