Kahretsin, belki de ben bu yüzden, bu yüzden biraz benim. þairliðim Nesimi kadar olmasa da, bazen þiirler yazdýðým da olur. Kim bilir belki bu yüzden duygusalým.
Güne geceden kalma düþlerle baþlar, geceye sevgiyle parlayan gözlerle girerim.
Mevzu kadýn ya, Bazen, sen gelirsin aklýma, öyle ki ana dediðim. Cennetim bildiðim. Kýzým, kýz kardeþim, aþk mihrabým. Ki dünyam yýkýlýr aðladýðýný görsem! Hemen kýbleye yönelir, Evliyalar gibi duaya sarýlýrým; “Tanrým sen onun kirpiðine nem, yüreðine gam düþürme.” diye.
Ne yapayým biraz duygusalým? Kanarsa parmaðý, kanar yüreðim! Dayanamam, hemen bir sigara sarar da yakarým. Çekerim içime burcu burcu tüten dumanýný. Ve sonra, sevdiðimin mutluluðuna dair bembeyaz sayfalar düþlerim. Tam da bu benim.
Yazýk. Çok yazýk! biraz mazoþisttir kadýným. Ne zaman sunulsa mutluluklarýn en güzeli, gider sýðýnýr mutsuzluklarýn gölgesine, ýslanýr kirpikleri.
Ve ben, biraz dayanamam aðladýðýna. Isýrarak kanatýrým dudaklarýmý. Saçlarým bile dipten dibe kanar mutsuzluðuna. Ýnan kýyametim olur. Görsem çatýlmýþ kaþlarýný.
Gecmiþi yad eder, dolarým bazen. Ve derken, tutarým meyhanenin yolunu. Çekip kuytu bir köþeye, içerim biraz. Biraz mutsuzluða içerim. Bir kadeh daha, daha bir kadeh içerim yokluðuna aþkýn! Çevreye bakýnýr, sadýk bir dost ararým. Sonra en yakýn dostum tütün tabakamdýr derim. Ve açarým tütün tabakamý. Ýnce kýyýlmýþýndan dertlerin, okþayarak bir cigara sararým.
Ve gözüm takýlýr zaman sayacýna. Gözucuyla bakarým. Saat geç olmuþ artýk! Biraz daha kalsaydým keþke. Biraz daha hoyratça, biraz yutkunarak anlatsaydým, anlatsam derdimi kadehlere! Anlar mýydý beni?
Hey sen! Þahin bakýþlarýn izi düþmüþ kadeh, sana diyorum sana! Anlatamadým galiba! Biraz diyorum. Sadece biraz. “Gitme kal. sensiz yapamam.” demiyorum. Gitme! Gidersen, baþýný yaslayacak bir omuz bulamazsýn. Öksüz, kimsesiz ve yetim kalýrsýn! Ýhtirasa kurban etme bu aþký!
Saçmalýyorum galiba. Ben hâlâ meyhanedeyim! Epeyce geçmiþ zaman. Dinleyen de yok kadehten baþka. Demeye kalmadan, garson bir bakýþ fýrlatýr; "hadi be adam. Kimseler kalmadý. Daha ne bekliyorsun hâlâ?” dercesine.
Ýrkilip, toparlanýyorum birden. - Çok özür dilerim geç kaldým sanýrým. - Önemli deðil abi - Hemen kalkýyorum. Günahlarýmýn bedeli ne kadar? - Adisyona bakayým abi. Eveeet; bir vefasýzlýk var, zerafetsizlik, aþaðýlama, horlanma ve çerez niyetine sözlü þiddet. - Fatura bayaðý kabarýkmýþ! Nasýl öderim ben bu bedeli? Neyse ki kredi kartý var. Taksit taksit öderim. - Taksit yapmýyoruz abi. Tek seferde ödemen gerek! - Hadi öyle olsun. hesabý al da gidip bir þiir daha yazayým. Çivisi çýkmýþ bu dünyada, kirli emeller uðruna, cennet saydýðýmýz kadýnlara, cehennemi nasýl yaþattýðýmýzý anlatan! - Hece düzeni olmayan, kafiyesi bozuk þiirler, biraz aþký iþleyerek, biraz ruhunu okþayarak, biraz sevgi sözcükleri, biraz da adanmýþlýk!
Derken toparlanýyorum. Hadi be geri zekalý! Ne adayacaksýn kendini? Ne söylesen boþ. Karþýndaki dünyalar güzeli Nefertiti mi sanki? Hem anlatsan da anlamaz ki ne çok sevdiðini.
Olsun. Ben yine de ben aþýk olmak istiyorum. Anasýnýn ak sütünü emmiþ bir kadýna. Mesela; bir kara Fatma’ya, bir Nene Hatuna, bir Satý kadýna.
Garsonda cevap hazýr; abi iyisi mi, sen git bilinmedik bir coðrafyalarda öl. O kadýnlar seksen yýl önce yaþadý!
Efkan Ötgün
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.