bu aþk fazla gerçek, bu gerçek fazlaca sen çokça aþk pera..
bu þehrin göz yaþlarý da, uykusuzluðu da bendim aslýnda bendim, barut kokuyorken namluya sürülmüþ kefaretim koynumda büyüttüðüm ucuz þarap kadar ekþiydi nefesim tutsak bir köy, çýrasýz orman gibiydim senden önce gülüm
ya þimdi,
göðsümde pervazý düþmüþ hýzla çarpan bir pencere gibi çarpýyor yüreðim, uyuþuyor tenim, karýncalaþýyor ecelim boþaldýkça aklým, doluyor kalbim. sanýrým bu kez evet ya, bu kez fazlaca derin kestim kanýyorum cana, kanaya aþka
bu acý fazla gerçek, bu gerçek fazlaca sen, çokça aþk pera
þimdi,
uzun, uzadýya seni anlatmamý isteme sakýn benden pera nasýl desem ki sýkýlmam hiç bilirsin yorulursam namerdim iyisi mi sen anlat nasýl kýrmýzý dudaklý bir devrim olduðunu anlatýrsam ben ne içtin yine sen kafan güzel olmuþ diyorlar..
baðýþla Tanrým., bir þiirin ayak izlerinde kaybettim inancýmý
. . . //
ilhanaþýcýaðustosikibinyirmiüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.