Seni bende var eden aþkýn. Bende ancak gözlerin kadarsýn. Elbet gün gelir Zaman seni kaderden düþer. Bir gün olur, Eskisi gibi yaþanýr geceler. Ölesiye sevilmenin tadý üzerinde Arkamdan bakakalýrsýn.
Bunca güzelliðin þansýn. Üzerine akýllara zarar bakýþýn. Bakma! yanlýþlýkla düþtüm, Geçiyordum buralardan. Ne bulmak için arayanlardan, Ne de arayýp bulmaya çalýþanlardan Olmadým hiç. Oysa mümkün de deðildi. Ama kýrk olmaz oldu geldi beni buldu. Ilýk bir bahar sabahý gördüm seni Gerçekten vardýn. Ve varlýðýnla inanýlmazdýn.
Önüme atýlan olta hesabý. Balýkçýlar bilir… Önce hafif yoklar misinayý Sonra… Sonra asýlýr aniden Balýðýn oltaya geldiði andýr o Týpký senin ilk bakýþýn gibi. Büyülenmiþliðin, En sarhoþ hali. Kancasý aþkýn yüreðim, Aldý götürdü aklýmý.
Onca güzelliðinle hayatsýn. Ýnkar edemediðim nazarsýn. Benim için durum bu! Beni sana mecbur eden kader Ne yapar ne eder sual olunmaz. Tüm benliðimle içinde yer eder, Belki bir soru olurum kimbilir, Belki de vazgeçemediðin alýþkanlýðýn. Bir gün her þey bittiðinde, Ölesiye sevilmenin tadý üzerinde Arkamdan bakakalýrsýn. Sosyal Medyada Paylaşın:
TmR71 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.