Yine sessizlik çöktü gün batýmýnýn ardýndan Okunsa da imanýmýn sesi ezan Ruhumun duymazlýðýna düþmüþüm Sinek výzýltýlarýný kovalasam da etrafýmdan Akþamýn yalnýzlýðýna gömülmüþüm Yâr diye diye sevda yalnýzlýðý gönlüme küsmüþüm...
Baktýðým her noktada endamýný görürdüm Gözlere düþürdüðün karanlýk perde Körebe oyununda arar gibi oldum seni Fýr döndüðüm odamda bitmeyen kovalamaca Kendimi kandýrmaktan öteye gitmeyen Seni yakaladým ’’söbe’’ derken düþerim yardan!..
Nereye kadar sevda koþmalarýnýn ardýndan Nefesim kesildi, yollar bana kapandý Yeditepen’nin düþleri boðaza mý gömüldü Umuda yaktýðým ýþýklar söndü Bir sevda tepesinde intihara koþmadan Tek bir kerecik güller açan yüzünü görebilseydim!..
Zafer Direniþ ...
Yar: uçurum
Sosyal Medyada Paylaşın:
direniş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.