El alem ne bilir ki senin için yandýðým Her günüm acý aðýtla geçer figan zarda Her öðün zehiri bal diye ekmek bandýðým Yine de bekledim yolunu yaðmurda karda
Herkes güler benim yüzümden eksilmez gamým Yabancý olur eþ dostlarým hiç sormaz halým Kimse bilmez içimde birikmiþ acýlarým Yine de bekledim yolunu can koydun darda
Yalnýzlýðým sesinde esir edip dolanýp Anýlarla çýkýp da aþýk gibi gezinip Isýzlýk çile oldu kabusunla sözlenip Yine de bekledim yolunu aþk bilmez zorda
Apansýzýn gel benliðimi al götür benden Korkutmasýn sevda kuþum koparmasýn senden Bir terk edilmiþliðin öfkesi çýkmaz tenden Yine de bekledim yolunu aþk yine narda Tülay Aslan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tülay Aslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.