Zemheri vaktinde, kara kýþýnda
Gül çiçek, nar diye sevdim ben seni
Gözler koyu kahve…Ýlk bakýþýnda…
Bir sebep var diye sevdim ben seni
Acýyla hem haldim her bir sözümde
Sevgim tükenmiþti suskun özümde
Kapýmý çaldýðýn en son güzümde…
Gönlüme yar diye sevdim ben seni
Cümle güzelliði adýnla anýp
Sevginle tutuþup aþkýnla yanýp
Çektiðim çileyi dermaným sanýp!
Kendince gör diye sevdim ben seni
Yýlký atý gibi ruhumdaydý gem
Mazur görsün beni atayý Adem!
Aþkýn kimliðinden öndeydi her dem
Gariplik zor diye sevdim ben seni
Elinle açmýþtýn gönül yakamý
Üstüne giymiþtin sevgi hýrkamý
Emir buyruðuydu huzur makamý
Bir avuç kor diye sevdim ben seni
Eriyen mum gibi tükeniyor can
Ruhum narý Beyza, gerçeðim üryan
Son buldu masallar ne olur uyan
Daðlarýn kar diye sevdim ben seni
Uykum karabasan, düþüm gafilce!
Farz et þehrindeyim, halim sefilce
Susarsam karþýnda, lal olmuþ dilce!
Alnýmdan vur diye sevdim ben seni
Baþ tacý bilerek ilk maksadýmý
Vuslatla süsleyip sen muradýmý
Kula kulluk etmez! Ahmet adýmý
Âleme sor diye sevdim ben seni
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.