CAN TANEM!..

Gülüþlerin takýlýr, hayalin düþtükçe nemli gözlerime.
Kanatýrsýn mavi düþlü hatýralarýmýzý her gün...

Engin denizlerde bir çift kuðu gibi süzülüp giderdik.
Doyumsuz bakýþýndan lavantalar açardý mor mor;

Sonbaharlar, kýþlar, deli fýrtýnalar bize bahardý.
Nisan yaðmurlarýnda birbirimize sýrýlsýklam aþýktýk,
Þehrimizin sokaklarýný göz göze arþýnlardýk...

Öyle savurdu ki lodos, ikimizi de fýrlatýp attý uzaklara;

Mevsimler ayaz, geceler çekilmez oldu bana.
Sazýmýn tellerine hicran türküleri dizildi,
Yalnýzlýðýma düþen akþamlarda daðýttým kendimi.
Zilzurna sarhoþ dolaþýr oldum meyhane sokaklarýnda,

Dilimde adýn, güz þarkýlarý düþmez oldu içlisinden;
Ömürlük dediðim bir sevdanýn yollarýnda kayboldum...

Ýzin kayýp, yollar kapandý, çöle döndü gönül hanem;
Dolunay, yýldýzlar, sen karanlýða gömüldün can tanem.
Güneþ gibi doð yalnýzlýðýmýn karanlýðýndan,
Gel!.. Kana kana içelim Orhun Irmak’ýnýn sularýndan.
Toy kuralým, kýmýzlar içelim gök kubbemizin altýnda.
Devlet, ordular kuracak Kürþatlar, Asenalar yetiþtirelim
Bu dünyanýn ortasýna mührümüzü vuralým ay balam!...


Zafer Direniþ
...

Sosyal Medyada Paylaşın: