Geri gelmeyen keşkeler

Keþke o yemeði beraber yeseydik.
Ayný sofrada seninle..
Bir sen bana uzatsaydýn kaþýðý.
Bir’de ben sana uzatsaydým o kaþýðý.
Ve ayný bardaktan yudumlasaydýk suyumuzu.
Bir ekmeði bölüþüp seninle paylaþsaydýk þu hayatý.

Her akþam’da yemek sonrasý çay kahve sonrasý.
Muhabbet sohbet etseydik mesala
ben senin dizine yatsaydým.
Sen saçlarýmý okþarken ben’de_
uykuya dalsaydým.
Sonrada yatak odamýza gidip
kollarýna uzanýp_
uyansaydým sabaha keþke.

Ayrý gayrý olmadan beraber paylaþsaydýk hayatý seninle.
Hiç kavga etmeden mutlu bir yuvamýz olsaydý keþke
Ve boy boy fidanlar yetiþtirseydik seninle.
Onlara anlatsaydýk bu büyük sevdamýzý.
O güzelim hayalleri beraber
yaþatsaydýk seninle keþke.

Ben senin için ne_
hayaller kurmuþtum oysa.
Ýkimiz için ne umutlar beslemiþtim.
Hatta yere göðe
sýðdýramadýðým o büyük aþkýmýzý.
Kalbime yazdýðým gibi.
Daða taþa aðaçlara’da kazýdým ben.
Kararlar baþka çýktý kurallarsa ayrý.

Nereden bilebilirdim ki bu suskunluðumun.
Baþýma bela açýcaðýný.
Ve seni sonuza kadar kaybedeceðimi.
Büyüklerime karþý gelemedim.
Yapmayýn etmeyin daha ben çocuðum
ve benim sevdiðim deðer_
verdiðim var diyemedim.
Onlar bizim dediðimiz olacak
dedi biz ne dersek o dediler.
Ve öylede oldu.

Tüm sevdiklerim bir oldular.
Yýktýlar o güzelim hayellerimi_
düþlerimi hatta çocukluðumuda aldýlar
Deðermiydi bilmiyorum ama.
Baþlýk uðruna o küçücük bedene.
Babam yaþtaki lere feda ettiler.
O günden sonra senide kaybettim.
Yakýnlarýmda cebini doldurup yok oldular.

Þimdi ne yakýným kaldý nede uzaðým.
Herkes uzaklaþtý birer birer.
O günden sonra ne aradýlar.
Ne’de sordular.
Ben’de rüzgar nereye
eserse oraya sürüklendim.
Yaþadýklarým yaþýmdan büyüktü benim
Öksüz gibi büyüdüðüm þu hayat’ta.
Bir Yaradan Allah bir’de_
içimde kanayan þu senin senin sevdan kaldý.

Ben senden sonra hiç kimseyi sevemedim.
Ýnan bir gün mutlu da olamadým.
Hayatýma girenlerde týpký yakýnlarým gibi
vurdular can evimden.
Her geçen bir yük koydu omuzlarýma.
Yüküm aðýrdý.
Senin sevdan da aðýr geldi bana.
Keþke bu kadar suskun olmasaydým
Kimbilir belkide böyle olmazdý.

Bir zaman sonra gülüþlerimi de yitirdim.
Çeþme gibi akan göz yaþlarýmda kurudu.
Geriye sadece acý dolu_
bakan bir çift gözler.
Ve bir de senin hasretin vardý.
Seni sensiz yaþamak bana_
hem ölüm hem de zülümdü.
Yapayanlýz kaldým þu koca dünyada
Çýkmaz sokaklarda keþkelerimle
Sensiz ve çaresiz.
Yazan/samsunlu garip yolcu🥀❤️‍🩹










Sosyal Medyada Paylaşın: