Gezmek eðlenmek denince Çocukluðun en güzel yaný Yaz girince baþlayan Doðduðum semtimin Açýk Hava Yayla Sinemasý’ydý…
Hafta sonlarý akþamlarý Ýki yerli film birden Biri komedi biri dram Ýnsanlar akýn eder Sýra sýra tahta sandalyelerde Ellerimizde çýtlar çekirdekler Hani bizde çiðdemlere denen Bir de beyaz gazoz Hani ilkokulda simit deðil gevrekle içilen
Mahallenin toprak yollu tepesinden Aþýlýp inilirdi Sakarya Caddesine Cadde üstünde hemen karþýya geçince. Bu akþam sinemalarda... Afiþler belirirdi kapýsýnda.
80 li yýllarýn baþýnda sinema, Sokaklara gelen tankerlerden Ya da kimi evlerdeki kuyulardan Bidonlarla evlere su taþýnan Memleketimde En keyifli lüksümüzdü. Bazen elinden tutup Bazen babamýn omzumda Ne güzeldi Tepeyi aþarak ailece Filmlerle buluþmak…
Hani bir sahnede, Onu kandýrdýðýný sanan adama Elinde silah ’Deðmezsin Ulan Vurmaya’ diyen Sultaným ’Senin insanlýðýn güzeldir’ denen Züðürt Aðam Unutulmayan. Ah sinema sinema…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiha Türkmen Çiçekoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.