UY - ÖPERDİK ÇOCUKKEN

02. UMMAN YENGE ÝLE HASBÝHAL

ÖPERDÝK ÇOCUKKEN

Umman Yenge, ne güzel günlerdi o günler;
Ebem ebem evleri yapardýk çocukken.
Damat, saðdýç toyraðýn altýnda düðünler
Gelin girerken bahþiþ kapardýk çocukken.

Dýkman’ýn kara doma döndükçe dönerdi,
Kumalar’dan yörükler Gedik’e konardý,
Çökelez’den çobanlar ovaya inerdi
Saða sola gülücük seperdik çocukken.

Yaðmayýnca yaðmurlar su kýzý olurduk,
“Yað yað yaðmur!” Diyerek her eve gelirdik,
Karanlýkta sinlenip ebeyi bulurduk
Yüzümüzü boyayýp kopardýk çocukken.

Ýkiyüz elli çocuk defter, kalem, silgi,
Okudukça yazdýkça güzel eder bilgi,
Çiftçi çoban köylüde okuyana ilgi
Hýþýrlarý top diye teperdik çocukken.

Tahtalýkuþ salýnýp göklerde süzülür,
Pekmez kaynatýlýrken üzümler ezilir,
Ay karanlýk olunca fasulye çizilir
Avdal’dan Kazangöl’e sapardýk çocukken.

Umman Yenge, o güzel günler ne güzeldi,
Ressam Halil, yad eder, o günler özeldi,
Dedem, ebem, büyükler bayram günü geldi
Bahþiþ alýp elini öperdik çocukken.

Halil GÜLEL
Denizli / 02.08.2018
(Umman Yenge Ne Güzel Büyümüþ Sýpalar)
Sosyal Medyada Paylaşın: